مروری بر پروتکل های بارگذاری فوری و زود هنگام در ایمپلنت های دندانی

مقدمه: نظریه درمان بیماران بی دندان توسط ایمپلنت های اسئواینتگره، اولین بار در دهه 1960 معرفی شد. برای به حداقل رساندن احتمال شکست ایمپلنت ها توصیه شده بود که ایمپلنت ها را حین دوره ترمیم دور از بارگذاری (loading) نگهداریم. اخیرا مطالعات روی اینتگریشنintegration)) سریع تر و دوره ترمیم کوتاهتر قبل از قرار گیری رستوریشن متمرکز شده است و پروتکل های مختلف بارگذاری (بارگذاری فوری، بارگذاری زود هنگام) به خوبی با اصول بیولوژیک اینتگریشن ایمپلنت قابل تفسیر می باشد. هر یک از انواع مختلف بارگذاری نیازمند ملزومات خاصی می باشد و ریسک فاکتورهای خاصی هم برای انواع متفاوت بارگذاری وجود دارد.